Home » Hoofdstuk 6 : Mystiek Mrauk U

Dag 12 – Mrauk U

Na een paar dagen lekker tot rust te komen werd het tijd voor mijn laatste halte, Mrauk U. Voor het zij die het nieuws gevolgd hebben de afgelopen weken, net iets boven Mrauk U zijn er al dan niet etnische zuiveringen aan de gang.

Ik heb verschillende versies gehoord en ik weet ondertussen wat ik wel en niet geloof. Laat ik het erbij houden dat voorzichtigheid aan de orde is.

Nochtans zijn de mensen hier super vriendelijk, op de straat, in het hotel, mijn gids en chauffeur, het bootpersoneel, … Je zou niet zeggen dat hier wat aan de hand is, enkel op de luchthaven zag ik iemand met een machinegeweer lopen. Maar dat zicht ben ik helaas van in België al gewoon.

But back to the airport first. Na mijn vlucht van Thandwe naar Sittwe te nemen werd ik opgepikt door de gids en mijn chauffeur. Een klein half uurtje later stonden we voor de boot die je dan naar Mrauk U brengt. ‘So how long is this boat trop to Mrauk U?’, vroeg ik in de verwachting er na een uurtje, misschien twee, aan te komen. ‘About 5 to 6 hours.’, zei mijn gids met een lach op zijn gezicht alsof hij voelde dat ik het niet zo lang had ingeschat. Tot zover mijn plannen voor die dag.

Veel valt er dan ook niet meer te vertellen. Water, nog meer water, om de hoek nog wat water, en als je heel ver kon zien, ook daar water. Prachtige natuur en authentiek boeren, dat wel! Maar goed, allemaal met een duidelijk doel want morgen wordt een fantastische dag. Dan kan ik het met mijn eigen ogen vergelijken met de tempels in Ayutthaya en Angkor Wat.

Het is al donker wanneer het laatste uur op de boot is ingezet. Wat zeg ik.. Pikdonker! Je ziet echt geen zak meer, en wanneer ik het bootpersoneel zich dan zie behelpen met enkel een klein zaklampje om te kijken of we niet richting oever aan het varen zijn, dan ben ik hartstikke blij wanneer het uur om is en de gids zegt: ‘It’s there.’

Ook het busje stond weer netjes te wachten op ons. Het hotel lag volgens Google Maps slecht 5min verder per auto. Toch duurde het zeker 30min voor we er effectief aan kwamen. Wegen zijn hier nog een futuristisch gegeven.

Uiteindelijk netjes mijn bedje toegewezen en de piepers dicht gedaan. Wekker 6u: check!

Dag 13 – Mrauk U

Klokslag 6u: triiiiiiing. Pff zo vroeg! Maar ik was mega opgewekt. Vandaag had ik een ge-wel-dig programma in het vooruitzicht.

De dag start met een ritje richting boat jetty, waar de boot ons later op de ochtend met een twee uur durende rit richting Chin Villages zou brengen. Maar voor we daar aankwamen over wederom prehistorische wegen, waarvan de Flintstones zelfs zouden zeggen, ‘Amai is dat nu nog een weg. Jabbedabbedoe zeg!’, rijden we langs een tempeltje. Om eerlijk te zijn, de grootste mastodont van een tempel die ik ooit heb gezien.

Het Mrauk U empire was in zijn hoogdagen dan ook een geweldig machtige entiteit en straalt het nog steeds uit.

De Koe Thaung Temple is de meest indrukwekkende tempel die ik al ooit gezien heb bij wijze van uitstraling van kracht, macht, rijkdom, noem maar op. In zijn volledigheid kon men op en rond deze tempel ooit tot 80.000 Boeddhabeelden tellen. Ik krijg kippenvel met elke stap die ik dichter kom en binnen treed. Deze tempel is fantastisch, wauw!!

Er gaat een uur zo snel voorbij dat we ons nog moeten haasten om bij de boot te komen. Oef, net op tijd. En we zetten koers richting Chin State, een van de zeven staten in Myanmar. We zijn daarna 2u onderweg maar hoeven niet helemaal tot in Chin State te varen want net voor de grens kan je al Chin Villages vinden. Chin Villages zijn bekend om de vrouwen met getatoeëerde gezichten.

De getatoeëerde gezichten stammen voort uit een lange traditie. Een traditie die ondertussen geëindigd is waardoor alleen de oude vrouwen nog een getatoeëerd gezicht hebben. Wanneer deze vrouwen dus het loodje leggen zal van de traditie enkel nog foto’s overblijven.

Ooit zou de traditie begonnen zijn om aan mannen te tonen van welke stam deze vrouwen zijn. Op die manier kan de man zich niet vergissen en niet met een vrouw van een andere stam trouwen. Daarnaast wordt er ook gezegd dat het is voortgekomen omdat in de beginperiode er een bezetting was van militairen en de vrouwen zich zo lelijk wouden maken zodat de militairen hen met rust zouden laten. Welke van de twee het is laat ik in het midden 😉

We meren aan bij een van de dorpjes. We lopen goed een half uur door het dorpje. Authentieke huisjes, spelende kinderen, een schooltje, een dierentuin van dieren die door en met elkaar leven. En daar dan ook de vrouwen waarvoor we komen. Ik zie wel al meteen dat er geweven sjaals hangen uitgestald. Mijn radar zegt me dan dat hier vaker toeristen komen. Ik geef mijn gids de opdracht om andere lokale dorpjes op te zoeken. De rest van de voormiddag bevinden we ons onder de echte Chin dorpelingen. Dit bedoel ik nu met authenticiteit!

De terugweg was wederom per boot. Gelukkig stroomafwaarts waardoor we er een half uur sneller over doen om weer aan de jetty toe te komen. Dan kan de temple run starten 🙂

Gelukkig lag mijn hotel op slechts 3 minuten wandelen van de belangrijkste tempels. De gids en ik zetten onze tocht dus te voet verder. Onder de tempels die ik bezocht blijken architecturale wondertjes te zitten, waarbij ik het niet alleen over de buitenkant heb. Binnenin zijn deze tempels soms ware doolhoven. Meestal hebben deze tempels 3 muren, binnen – midden – buiten. Net zoals de wallen van het koninklijk paleis uit 3 wallen bestaat.

Een buitenpassage, een binnenpassage, een ondergrondse passage, noem het maar op. Binnenin vaak tot in de vierkante centimeter toe gedecoreerd met Boeddhabeeldjes of de dieren die Boeddha in zijn levensloop ook was. Allemaal netjes uitgekerfd uit de massieve stenen waarmee de tempels zijn opgebouwd.

Zo zag ik vandaag nog een tempel waar 90.000 Boeddhabeelden geteld kunnen worden en eentje waar je als een spiraal in rond loopt tot je middenin de tempel bij een levensgroot Boeddhabeeld terecht komt.

Ondertussen gaat het dagelijkse leven rondom de tempels gewoon verder. Boeren die hun vee de juiste richting in sturen. Vrouwen die de gedroogde rijst in grote zakken verzamelen.

Om de dag af te sluiten bewonder ik met mijn gids de zon die zijn laatste stralen over het hele complex laat vallen. En ik besluit hier, dat hoewel ik nog maar een gedeelte van het totale complex gezien heb, dat dit nog veel authentieker is dan bijvoorbeeld Ayutthaya en Angkor Wat. De weg er naartoe en weer weg is lastig, maar eens je hier aankomt, ben je zo blij dat je het gedaan hebt want het is het dubbel en dik waard.

Met deze waanzinnige laatste 2 dagen besluit ik mijn eerste prospectiereis in Myanmar. Inderdaad, mijn eerste! Ondertussen weet ik het heel zeker, ik kom hier nog terug. Er liggen nog zo veel streken open waar ik absoluut naartoe wil. Het is het Gouden Land, dat kan je aan elke tempel, klooster, standbeeld, … zien. Maar daarnaast is het ook het land van de mensen met een gouden hart. En als er iets is dat me in deze landen zo aantrekt is het dat!

In maart/april volgt een nieuwe prospectieblog. Dit maal over Vietnam. Waar ik enkele minder gekende routes zal gaan ontdekken. Heb je ondertussen interesse gekregen om meer te weten te komen over Myanmar? Of Vietnam, Thailand, Laos of Cambodja? Contacteer me op sjobbe@unitrips.be. We gaan er samen rustig voor zitten en ik vertel er je alles over bij het genot van een heerlijke tas koffie of een Zuidoost-Aziatisch biertje 🙂

Bedankt aan alle volgers!

Fijne Kerst en prettige feestdagen!

Exotische groeten,

Sjobbe