Home » Hoofdstuk 4 : Indrukwekkend Inle

Dag 8 – Road to Pindaya

Met spijt in het hart verliet ik Bagan, zeker één van de mooiste bestemmingen die ik ooit heb gezien.

Mijn programma zette zich vandaag verder met een lange verplaatsing over land. Maar liefst 9u zou ik met de auto onderweg zijn alvorens ik op mijn eindplaats Pindaya aan zou komen.

Na goed anderhalf uur rijden houden we halt bij Mount Poppa. Nu, het klooster van bij Mount Poppa. De eigenlijke berg (vulkaan) gaan we niet beklimmen. Maar dus wel het klooster.

Na de laatste uitbarsting van Mount Poppa werd een grote brok gesteente weg gespuwd en ontstond er een grote staande ‘rots’. Bovenop die rots bevindt zich het klooster. Dus ik kom daar aan, heb mijn prachtig fotomomentje en besluit naar het klooster toe te lopen. Een 700-tal trappen en het meermaals afschudden van aapjes later kom ik hijgend aan op de top.

Onderweg ben je uiteraard weer verplicht je schoeisel aan de kant te zetten en op blote voeten verder te gaan. Gelukkig houden ze de trappen constant schoon en een ‘donation for cleaning’ is wel op zen plaats.

Het klooster is mooi en de uitzichten zijn er prachtig, ik ben dus blij dat ik naar boven ben gekomen. Maar dat zal niet het enige zijn dat ik mij hiervan herinner. Blijkbaar komen Birmezen uit alle windstreken naar Mount Poppa en dus ook uit streken waar toeristen zelden gezien worden. Ik word dus al gauw een fotomodel en ben van de 30min die ik boven was ongeveer 29min op de foto kunnen gaan met iedereen. Zeker 200 foto’s zijn er genomen zonder overdrijven. Ben eens benieuwd in hoeveel huiskamers mijn foto zal hangen 🙂

Verder valt er van deze dag niet veel noemenswaardig te vertellen. Het was een lange rit door de bergen waardoor je wel mooie vergezichten krijgt en het genot in je maag van de vele haarspeldbochten.

Oh ja, voor ik vergeet heb ik wel een camion gezien met 2 olifanten in de laadbak. Arme dieren, maar gelukkige gaan ze wel naar een tehuis waar ze goed verzorgd zullen worden. Arme chauffeur dan maar, die daar de bergen mee door moet sukkelen.

Ik ben de bergen nu eindelijk door en ik kom aan in Kalaw. De laatste rechte lijn is nu ingezet richting Pindaya. De omgeving en landschappen langs deze weg zijn prachtig en bedekt met veelkleurige velden. Een geweldig zicht en einde van de dag.

Dag 9 – Inle Lake

Ik start de dag met nog een laatste bezoek in Pindaya. Er is namelijk een grote grot bovenaan de berg waarin duizenden en duizenden Boeddhabeelden zich verschuilen. Ongelooflijk, zo veel beelden samen in zo’n decor. Ongezien!

De ingang van de grot geeft overigens ook nog eens een prachtig zicht op Pindaya en het Ta Lote Lake.

En dan, hup, op richting Inle Lake waar ik 2 uur later aan kom. Ik stap in mijn bootje en vaar de rivier af richting het meer. De landschappen waar ze hier mee naar je hoofd gooien, het is niet te schatten zo mooi. De gemiddelde natuurliefhebber krijgt natte dromen als die zou zien wat ik hier zie.

Ik vaar over het grote meer, door grote kanalen, door kleine kanaaltjes, er vliegt een meeuw voorbij en een eend haast zich aan de kant voor mijn boot eraan komt. Het leven op het water is prach-tig. Eigenlijk voor het eerst heb ik hier echt een gevoel van rust, de natuurpracht om me heen, de zuivere lucht, wind door men haren, aaaaahhh ik kan uuuuren op deze boot blijven zitten.

Onderweg bezoek ik nog een zilversmid, de drijvende tuinen en een houten klooster terwijl ik mijn ogen de kost geef en kijk naar hoe al de dorpjes hier op palen boven water zijn opgezet. In de late namiddag plan ik nog een bezoek aan de prachtige pagode van In Dein. Van aan de rivier is het een lange, lange, lange, lange, lange, lange, … je snapt het. Een eindeloze zuilengang voor je er eindelijk komt. De pagode is eigenlijk een verzameling van ontelbare kleine hoge pagodes zeer kort op mekaar. Erg mooi en zijn stop waard!

En dan zie ik ze, de mannen die ik graag wou zien, de mannen die ik graag op de gevoelige lens wou vast leggen. De vissers. Met een been staan ze vooraan op hun boot en met het andere been hebben ze de peddel vast en sturen ze de boot in de gewenste richting, terwijl ze hun handen vrij hebben om het net vast te houden en hun avondeten te vangen. Wat een acrobaten zijn het. Ik zie waar Cirque du Soleil zijn personeel haalt!

Inle Lake, je bent zo mooi. Laat me hier nog maar even tot rust komen. Aaaaahh 🙂

Reisgroetjes,

Sjobbe