Home » 4. Heftig Hang En

Update time 🙂

Dag 7

De voorbije 2 dagen zaten we, zoals je kon lezen in de vorige blog, op de boot varend door Halong Bay. De 2e dag, vandaag dus, meren we omstreeks de middag weer aan op het vasteland, waar onze chauffeur ons al staat op te wachten. Er rest ons dus nog een namiddag ter invulling.

We zetten onze terugweg in richting Hanoi, waar we op de nachttrein gaan stappen met bestemming Dong Hoi.

Onderweg naar Hanoi, houden we halt bij een Gha Village. Een traditioneel Vietnamees dorpje. De host van het dorpje leidde ons rond langs de plaatselijke school, tempels en marktje; uiteindelijk verwelkomde hij ons in zijn huis. Daar ontmoetten we zijn vrouw en zoon. De zoon bleek erg goed Engels te spreken en was de tolk tijdens de gesprekken. De zoon werkte bij een Microsoft bedrijf voor een Amerikaanse baas. Vandaar zijn goed Engels, maar dat Amerikanen hier een zaak hebben verbaast me toch enigszins.

Enfin, aan het einde van de dag stappen we de nachttrein op en is ons bedje gespreid. We slapen in een 4-soft sleeper cabine. Goed 10 uur later arriveren we in Dong Hoi waar ons iets uitdagend te wachten staat, en waarover deze blog zal gaan 🙂

Dag 8 & dag 9

Dong Hoi is de halte in de Quanh Binh province, bekend om het Phong Na Ke Bang National Park. Het park wint steeds meer aan bekendheid, zeker nadat in 2011 de grootste grot ter wereld hier werd ontdekt, de Son Doong Cave. Voor zij die geduld en geld hebben; als je wacht tot 2020 en er ongeveer een vanafprijs van 2500 dollar voor overhebt, kan je deze grot bezoeken tijdens een meerdaagse trektocht.

Wij kozen voor de 3e grootste grot ter wereld, Hang En Cave. Een tweedaagse trektocht zou ons door de jungle hier naartoe brengen.

Omstreeks 6u30 arriveerden we met de trein in Dong Hoi, waar we opgepikt werden en naar ons resort werden gebracht. Gelukkig hadden we nog net de tijd om te profiteren van een ontbijtje, krachten die we zeker konden gebruiken. Om 8u werden we opgepikt aan het hotel door de organisatie van de trektocht en naar het hoofdkwartier gebracht voor een uitgebreide briefing.

De briefing was duidelijk, het ging ongelooflijk prachtig worden maar tegelijk een enorm lastige tocht zijn. Dat het net de komende dagen hier 38 graden zou worden, hielp niet echt. Zeker niet omdat we een lange broek en een shirt met lange mouwen moesten aandoen om ons te beschermen van muggen en bloedzuigers.

Een busje bracht ons van het hoofdkwartier naar de start van de trektocht. Die startte met een stijle en erg glibberige afdaling. Damn wat een veelbelovende start! Door de luchtvochtigheid en de hitte droop het zweet met liters van ons lijf in onze schoenen. Na goed anderhalf uur wandelen, kwamen we aan in Doong Village, onze stopplaats voor de lunch.

Voor meer dan 20 jaar leven deze mensen in isolement, slechts levend van alles wat de jungle te bieden heeft en zonder enige vorm van technologie. De regering heeft deze mensen nog voorgesteld om te verhuizen naar een plaats in de stad omwille van betere leefomstandigheden voor de kinderen maar ze willen niet, hier zijn ze gelukkig.

Ons maakten ze in elk geval ook erg gelukkig, want we kregen een uitgebreide lunch voorgeschoteld. Goed om de eerste indrukken van de jungle even aan de kant te zetten en voldoende energie op te doen voor wat nog komen kwam.

Dat was een tocht van goed 2u30 waarbij de beschutting van de bomen verdween en de broeierige zon zonder natuurlijke blokkade haar zonnestralen op ons kon neerlaten. De enige ‘verkoeling’ die we hadden was het warm water van een rivier die we zo’n 30 keer moesten oversteken tot aan onze knieën en vaak zelfs tot aan de heup. Wandelen met natte schoenen en broek maakten de tocht nog wat zwaarder.

Uiteindelijk zagen we voor ons de ingang van de grot steeds dichterbij komen tot we effectief bij de ingang kwamen. Daar zetten we onze helmen met zaklamp op en trokken onze handschoenen aan. Slechts een paar honderd meter verder in de grot verscheen de 3e grootste grotkamer ter wereld. DAMN!!

Niet alleen de immense grootte van de grot bracht me in vervoering, maar ook het zicht op onze camp site, want op het strandje in deze kamer zouden we vannacht slapen. Wie kan dat zeggen? 🙂

Voor we aan konden schuiven voor het diner trokken we nog naar de uitgang van de grot, de plaats die hier Neverland genoemd wordt, want de film Pan is hier opgenomen.

We brachten de nacht door in ons privé tentje onder het niet zo rustgevende geluid van duizenden zwaluwen die hier de nacht doorbrengen. Naar het toilet gaan na zonsondergang is ook een uitdaging. Met helm op en licht aan ga je op zoek naar een tentje waarin een metalen frame is opgesteld met een wc bril opgelegd. Daaronder een composterend toilet (lees: grote rode emmer). Enfin, avontuur ten top 🙂

De volgende morgen vloog de geur van pannenkoeken onze tent al binnen, etenstijd. Na een stevig ontbijt waren we weer vol goede moed voor de terug. Het eerste uur bleven we nog binnen in onze grot, waar we naar de top klommen en we fossielen konden ontdekken van 400 miljoen jaar oud. Van daaruit heb ik ook de meest magische getrokken die ik ook in mijn leven gemaakt heb!

Hup nu, snel naar buiten, weer de zon en de tientallen riviers in!

Een half uur later kwamen we aan bij de grot van de dag, de Cold Cave. En of we die konden gebruiken, het was ondertussen 9u30 maar al wel vlotjes richting de 35 graden gegaan. De Cold Cave had zijn naam niet gestolen, we moesten zelfs reddingsvesten aandoen want de eerste 7 meter van de grot moest al zwemmend overbrugt worden. Binnenin fantastische rotsformaties en kleurenpatronen. Awel dat deed eigenlijk echt deugd die afkoeling! Weer buiten stond onze lunch al te wachten.

Weet je nog die afdaling in het begin van de tweedaagse? Natuurlijk moesten we die ook weer naar boven, maar dan via een andere weg, nog stijler. Op handen en voeten, 80 graden omhoog. Voor we daar aankwamen hadden we er wel een tocht van 2u30 opzitten van de Cold Cave tot aan de voet van de berg.

Stevig uitgeput (lees: aan het einde van onze krachten) beklommen we de berg. 600 hoogtemeters moesten overwonnen worden, en die gingen moeizaam. But we did it!!

In deze blog klink ik misschien soms wat extreem over deze tocht. Hij is ook wel best vermoeiend, maar vat geen enkel woord negatief op. Dit was het zotste, mooiste, meest magische, ongelooflijke, verrassende,… wat ik ooit gedaan/gezien heb. Een TOP aanrader voor iedereen!

Wij gaan nu even uitrusten en brengen jullie over een paar dagen weer een update.

Chau!

Sjobbe & Jasmien